ماهِ بلندِ آسمون

طرحم رو توی یک روستا گذروندم. نوزده ماه توی یکی از باصفاترین نقطه های ایران عشق کردم و نفهمیدم چطور گذشت. شبهایی که ماه نورانی بود، کنار پنجره طوری می ایستادم که نورش روی من بیفته. آرزو میکردم کاش میتونستم تخت رو جابجا کنم و بیارم زیر پنجره. کم کم آرزو کردم کاش اتاقم توی خونه خودمون هم اینطوری بود. کاش میشد در حالی بخوابم که نور ماه روی بالشم افتاده باشه. طرحم تموم شد و گذشت و هیچ وقت اونطور که میخواستم نشد.

آخرین مطالب این وبلاگ

مطالب پیشنهادی

آخرین مطالب سایر وبلاگ ها